Ondergedompeld in de levens van mantelzorgers: Ingrid van Loon vertelt over haar ervaringen

Hoe was het voor jou om onderdeel te worden van iemands huishouden?

“Het was voor mij in het begin best een beetje spannend; zouden die families mij toelaten? Wat zouden ze met mij willen delen? En hoe zouden ze mantelzorgondersteuning ervaren?

Dat ging dat verbluffend goed. Binnen een paar dagen voelde het helemaal vertrouwd. Ik had diepgaande gesprekken met de oudere die ik elke week bezocht en ook de mantelzorgers openden hun hart door hun onmacht en zorgen met mij te delen. Een ervaring die betekenis heeft gegeven aan mijn leven!”

Deze mensen werd dus mantelzorgondersteuning geboden, hoe reageerden ze daarop?

"Heel verschillend. Marijke* wilde dolgraag (bij gebrek aan dochters) eens lekker winkelen en de Sint Janskathedraal zien in Den Bosch. Zij ging met ondersteuner Jeanne* naar Intratuin, naar Action en naar de snoepwinkel ‘TumTum’. Ze had de tijd van haar leven. Met Jeanne voelde het meteen goed voor Marijke, als zussen of vriendinnen. Het ijs was snel gebroken en de mantelzorger van Marijke vond zelf eens tijd om iets voor zichzelf te doen."

Hoe was het voor mantelzorgers om hulp te accepteren?

"Soms was het moeilijk om het uit handen te geven. Ik liep een poosje mee met Joost*. Joost zorgt al diverse jaren 24 uur per dag voor zijn dementerende thuiswonende vrouw. Dat doet hij met enorm veel liefde en aandacht en had duidelijk meer moeite om wat afstand te nemen van de situatie. We hebben met een mantelzorgmakelaar en Joost samen goed in kaart gebracht hoe de situatie is en wat er voor hem allemaal mogelijk is. Daardoor werden zijn ogen geopend. Hij wist niet wat er allemaal kon qua ondersteuning, hulp etc. Joost kon daarna zelf beslissen waarmee hij aan de slag ging. Hij heeft toen voor het eerst gebruik gemaakt van mantelzorgondersteuning. Omdat hij graag de spontaniteit weer terug wilde in zijn leven, zomaar even met de fiets weg of naar de winkel kunnen gaan. Door de ondersteuning van Coby* is dat mogelijk geworden. Joost is met zijn vriend een paar dagen gaan fietsen en wandelen en Coby heeft de dag doorgebracht met zijn vrouw Irene*. Zo heeft ze haar opgehaald bij de dagbesteding waardoor Joost niet stipt om 16 uur thuis hoefde te zijn. En heeft ze ook met Irene muziek geluisterd en gedanst. Dat deed Irene vroeger graag."

Heb jij een meerwaarde gezien van mantelzorgondersteuning?

Ik heb absoluut een drempel gevoeld bij mensen maar ook een duidelijke meerwaarde gezien. Wat ik heb ervaren is dat iedereen er zijn eigen invulling aan geeft. De ene familie wil graag ondersteund worden bij activiteiten waar anders geen tijd voor is. De andere mantelzorger schakelt de hulp in om het zelf vol te kunnen houden. Die zien het als een traktatie voor zichzelf in de wetenschap dat de ondersteuner en de senior samen ook een fijne dag hebben. Zo is er heel wat gekaart, muziek geluisterd, gewandeld, eten gekookt, gewinkeld, koffie gedronken, bucket items afgevinkt. Maar wat vooral zo bijzonder was om te zien is dat er steeds weer een hechte band ontstond tussen de ondersteuner en de senior. Tussen mijzelf en de senior. En tussen de ondersteuner en de mantelzorger. Een externe kan liefde en aandacht geven! Ik denk dat ik dat toch wel het meest opmerkelijk vond. Dat er in heel korte tijd een enorme vertrouwensband kan ontstaan. 

Ouderen vinden het moeilijk om afhankelijk te zijn, om iets niet meer te kunnen wat je wel graag wilt. Om te moeten vragen, om te moeten ontvangen. De een kon daar beter mee om gaan dan de ander.

Dat geldt ook voor de mantelzorger. De een kon zich van die situatie gemakkelijker losmaken dan de ander. Toch heb ik gezien dat er meteen een mooie band kan ontstaan met iemand die af en toe bijspringt. En die nieuwe relatie, die nieuwe klik met iemand is hartverwarmend.

*Om privacy redenen hebben we fictieve namen gebruikt