Let's talk mantelzorg
Stel je voor: je staat voor een zaal met 100 mensen en vraagt: ‘Wie van jullie is mantelzorger?’ Volgens de statistieken zouden zo’n 25 mensen hun hand op moeten steken. In werkelijkheid zul je maar een paar handen tellen. Niet omdat er geen mantelzorgers in de zaal zijn. Maar simpelweg omdat mensen zich niet herkennen in deze term, of niet eens weten dat ze een mantelzorger zijn. En eerlijk is eerlijk. Het woord ‘mantelzorg’ komt wat zwaar over en spreekt niet direct tot de verbeelding.
Waar komt het woord vandaan?
In de jaren zeventig introduceerde meneer Hattinga Verschure de term ‘mantelzorg’, een combinatie van ‘mantel’ en ‘zorg’. Dat klinkt als een warme cape van zorg waar je onder kunt verdwijnen. Ironisch genoeg kan het voelen alsof je erin verdwijnt. Een mooie term die soms wat bureaucratisch aanvoelt.
Tegenwoordig gebruiken we ook de term ‘informele zorg’, die niet alleen de primaire mantelzorger omvat, maar het hele sociale netwerk rondom een cliënt. Ook deze term is nog niet perfect.
Wat is het eigenlijk, mantelzorg?
Volgens de officiële definitie zijn mantelzorgers mensen die (langdurig en) onbetaald zorgen voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende persoon in hun omgeving.
Als je dit herleest staat er eigenlijk.. “een lieve vader, een zorgzame dochter, een goede vriendin, een betrokken buur of een liefdevolle partner.” Dat voelt vertrouwd en dichtbij – het is familie. We hebben wat we nodig hebben al die tijd al in huis.
De vertegenwoordigers van de nieuwe wereld, zijn we gelukkig zelf!
Wat mensen voor elkaar kunnen betekenen is vaak krachtiger dan wat systemen bieden. Welvaart, gezondheid en welzijn zijn zaken die we kunnen delen. Het welzijn van Nederland rust op de schouders van onzichtbare helden: zoons, dochters, vaders, moeders, buren en vrienden. Mensen zoals jij en ik.